Το μέλλον είναι αβέβαιο. Ας είναι και πολύχρωμο.

Posted in Το χρώμα της μέρας | Tagged , , , | Comments Off on …

Ο Προυστ και οι ερωτήσεις που δεν έθεσε αλλά απαντώ

Αναπαράσταση τού δωματίου του Προυστ όπως υπάρχει στο Musee Carnavalet τού Παρισιού και την βρήκα στις φωτό μου. Eli P © 2014

Αναπαράσταση τού δωματίου του Προυστ όπως υπάρχει στο Musee Carnavalet τού Παρισιού και την βρήκα στις φωτό μου. Eli P © 2014

Όταν διάβασα την ανάρτηση της Φανής «Το ερωτηματολόγιο του Προυστ και οι απαντήσεις μου» πολύ “ψήθηκα” να τις απαντήσω κι εγώ και το είχα πρόθεση (μάρτυς μου το κομπιούτερ όπου διατηρούσα ανοιχτή την σελίδα), ωστόσο δεν ήξερα αν τελικά θα το πραγματοποιούσα λόγω “ιδιαίτερων” συνθηκών τής ζωής μου.
Εκείνη η αδιευκρίνιστη διαδικασία που οδηγεί περισσότερους από έναν δρόμους προς το ίδιο σημείο, ξανάνοιξε μπροστά μου το άρθρο και είδα ότι με είχε συμπεριλάβει στις προ(σ)κλήσεις της.
Όταν θέλεις κι όταν υπάρχει πρό(σ)κληση, η επιλογή είναι μονόδρομος.
Οπότε απαντώ κι εγώ στις περίφημες ερωτήσεις, που δεν γνώριζα αλλά που έχουν ενδιαφέρον.
Βρήκα πάντως σχετικό λήμμα για το θέμα στη Wikipedia: Proust Questionnaire

– Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;

Το μουλαρίσιο πείσμα που εκφράζεται και υλοποιείται μ’ έναν τρόπο που μερικές φορές ξεπερνάει ακόμα κι εμένα την ίδια.

– Ποια αρετή προτιμάτε σ’ έναν άντρα;

Την ευστροφία.

– Ποια αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα;

Την ευστροφία.

– Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;

Το ότι δεν με κρίνουν.

– Το βασικό σας ελάττωμα;

Τα άκρα και η αυτοαμφισβήτηση.
Μπορεί να είναι και η τελειομανία, όμως δεν την πολυθεωρώ ελάττωμα αλλά την καταπολεμώ επειδή μου λένε -και διαβάζω- ότι είναι.

– Η βασική σας απασχόληση;

Η παρέα με τον αεικίνητο, ανεξέλεγκτο, και ως εκ τούτου συχνά εξουθενωμένο και εξουθενωτικό, εγκέφαλό μου.

– Τι είναι για σας ευτυχία;

Η στιγμή που λες αυθόρμητα “Τώρα είμαι καλά!”

– Τι είναι για σας δυστυχία;

Ο περιορισμός (από οτιδήποτε και οποιονδήποτε, εμού συμπεριλαμβανομένης).

– Αν δεν ήσασταν ο εαυτός σας, ποιος θα θέλατε να ήσασταν;

Ο καλός μου εαυτός.

– Ποιος θα ήταν για σας ο ιδανικός τόπος για να ζήσετε;

Θα πω αυτός που ζω, συμπληρώνοντας ότι “η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει” .

– Το αγαπημένο σας χρώμα;

Μπλε.

– Το αγαπημένο σας λουλούδι;

Το ηλιοτρόπιο. (Κρατάω την απάντηση τής Φανής επειδή συμφωνώ).

– Το αγαπημένο σας πουλί;

Ο αετός.

– Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Αντρέα Καμιλλέρι, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Αλμπέρ Καμύ.

– Οι αγαπημένοι σας ποιητές.

Νίκος Καββαδίας.

– Οι αγαπημένοι σας ήρωες από την λογοτεχνία;

Ο επιθεωρητής Μονταλμπάνο (τού Καμιλλέρι), ο Σιντάρτα (τού Έσσε).

– Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την λογοτεχνία;

Να πάρει η ευχή, μάλλον δεν έχω βρει.

– Οι αγαπημένοι σας συνθέτες;

Εκτός από αρκετούς κλασσικούς, μεταξύ των σύγχρονων, είναι έλληνες όλοι τους, χωρίς να μπορώ να τους καταγράψω. Είναι πολλοί και πιστεύω ότι είναι απ’τους καλύτερους στον κόσμο.

– Οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι;

Κλωντ Μονέ, Τζάκσον Πόλλοκ.

– Οι ήρωες σας από την πραγματική ζωή;

Ο κάθε ένας άνθρωπος που εξελίσσεται συνειδητά σε οποιονδήποτε τομέα, χωρίς να επαναπαύεται στις “ευκολίες” του.

– Ποιες ιστορικές προσωπικότητες αντιπαθείτε περισσότερο;

Οποιονδήποτε έχει βλάψει άμεσα ή έμμεσα (με πράξεις ή με αποφάσεις του), ανθρώπους.

– Οι αγαπημένες σας ηρωίδες από την παγκόσμια ιστορία;

Χωρίς να ξέρω ή να θυμάμαι ονόματα, θεωρώ ηρωίδα οποιαδήποτε, έστω και απλή, άγνωστη γυναίκα έχει παλέψει εναντίον τού κατεστημένου όσον αφορά το φύλο της και το κοινωνικό σύνολο.

– Το αγαπημένο σας όνομα;

Ιδέαν δεν έχω.

– Τι μισείτε περισσότερο;

Το ψέμα και την εθελοτυφλία (που είναι μια μορφή ψέματος προς τον εαυτό μας).

– Ποιο στρατιωτικό γεγονός θαυμάζετε περισσότερο;

Τις μάχες των ιθαγενών ανά τον κόσμο για να υπερασπιστούν την πατρογονική γη τους.

– Με ποιο φυσικό ταλέντο θα θέλατε να είστε προικισμένος;

Η αποφασιστικότητα περιλαμβάνεται;
Αλλιώς, δύναμη πολλή για να προστατεύω όποιον απειλείται.

– Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

Πλήρης (ωραίων) ημερών, ανώδυνα και με το μυαλό μου ακέραιο.

– Σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτό τον καιρό;

Σχετική νηφαλιότητα και εγρήγορση.

– Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Σ’ εκείνα που δεν θίγουν, δεν πονάνε και δεν προσβάλλουν τρίτους. 

– Το αγαπημένο σας «motto»;

Καιρός πανιά, καιρός κουπιά.

Ευχαριστώ σε, Φανή, για την ευκαιρία.
Καλώ όποιον επιθυμεί να απαντήσει αφού πιστεύω ότι έχουν ενδιαφέρον οι ερωτήσεις.
Αν βρείτε τρόπο να με “ειδοποιήσετε” για την ανάρτηση (επειδή είτε το mail μου, είτε το wordpress) κάνει “νερά”, θα με υποχρεώσετε!!!!

Posted in Διάβασα Είδα, Η σκέψη της μέρας, Το χρώμα της μέρας, Ψυχαγωγία | Tagged , , , | 2 Comments

Μένω εκτός

Λίγη Αττική, λίγο φτερό και πολύς ουρανός (που είναι το όριο).

Λίγη Αττική, λίγο φτερό και πολύς ουρανός (που είναι το όριο). Photo: Eli P ©

Θα το θεωρούσα πολύ κολακευτικό ως blogger και ως άνθρωπος που γράφει δημοσίως, αν, τουλάχιστον οι πιο “πιστοί” και κοντινοί από τους ανθρώπους που επικοινωνούμε, έχουν εντοπίσει την απουσία μου τους τελευταίους μήνες (υπολογίζω 2-3).

Η αιτία είναι η γιγαντιαίων διαστάσεων απόφαση να μεταφέρω τον εαυτό μου και την ζωή μου σε άλλη χώρα. Στο βαθμό που έχετε δημοσιοποιήσει πληροφορίες για σας, γνωρίζω με πολλή σιγουριά ότι η πρώτη και καλύτερη που θα με νοιώσει είναι η Φανή (το site της).
Κάποιοι ίσως έχετε δικούς σας, κοντινούς ή λιγότερο κοντινούς ανθρώπους που έχουν επιλέξει άλλη χώρα για να ζήσουν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την “κατάσταση” στην Ελλάδα.
Οι ορισμοί και οι χαρακτηρισμοί μου, είναι συνειδητά ηπιότεροι από τον συνηθισμένο τρόπο γραφής μου, επειδή επέλεξα να μην “φύγω” αλλά να “πάω” ή όπως επιλέγω να το εκφράζω, να κάνω κάτι θετικό και όχι κάτι αρνητικό.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έπαιξε κανένα ρόλο η αφιλόξενη και μάλλον δυστυχής πλέον χώρα μου αλλά ότι προτιμώ να βάζω στο πεδίο σκέψης μου ό,τι με προσέλκυσε εδώ που βρίσκομαι τώρα.

Τώρα που γράφω λοιπόν βρίσκομαι στο Παρίσι για το οποίο πολλά έχετε διαβάσει ή μπορείτε να αναζητήσετε στο παρόν site.
Προκειμένου να βρεθώ εδώ χρειάστηκε να προβληματιστώ και να ψάξω επί ενάμιση χρόνο, να αμφισβητήσω την ίδια την επιθυμία μου, να βρεθώ σε σκληρό διάλογο με τον εαυτό μου (τον μόνον που θα με ακολουθούσε), να σταθμίσω τους παράγοντες και τις καταστάσεις τόσο με συντηρητική όσο και με τολμηρή προδιάθεση, να νοιώσω ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή και ότι είμαι έτοιμη, να ακούσω πολλά θετικά και λίγα (επώδυνα) αρνητικά σχόλια μετά την ανακοίνωσή μου και στην διάρκεια δύο μηνών να συσκευάσω και να αποθηκεύσω ένα σπίτι (νοικοκυριό) δεκαετιών που λάτρευα και είχα δημιουργήσει απ’ το μηδέν.

Τώρα είμαι εδώ.
Νοιώθω ευτυχισμένη επειδή πραγματοποίησα αυτό που ήθελα. Οι περισσότεροι άνθρωποι μου λένε ότι είμαι τολμηρή. Νομίζω ότι αν και όταν είμαι, συμβαίνει υπό συνθήκες.
Στην προκειμένη περίπτωση, την δυνατή επιθυμία μου να “έλθω” ομολογώ ότι ενίσχυσε η απουσία αιτίων να “μείνω”. Δεν υπήρχε κανένας λόγος, εκτός από τα επιτεύγματά μου που αγαπούσα και -μόνο μερικώς πλέον- απολάμβανα.
Ως χαρακτήρας είχα να κατανικήσω τους φόβους μου για τον “κακό” μου εαυτό και το άγνωστο ή το μη προβλέψιμο, ενώ την ίδια στιγμή κάποιο κομμάτι μου χρειαζόταν μόνο μια αφορμή για να προχωρήσει.
Έγινε. Συντελέστηκε κι ακόμα και τώρα, αυτός ο “κανονικός” άνθρωπος αναρωτιέται αν έχει επίγνωση τού τί έκανε.
Υπάρχει ένα καίριο κλάσμα τού δευτερολέπτου στις αποφάσεις μας στο οποίο η ζυγαριά καταγράφει το αποτέλεσμα. Από εκείνο το σημείο και μετά, πιστεύω πως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε (στην ανάγκη να γράψουμε κάπου) ότι αποφασίσαμε με πλήρη γνώση τού τί θεωρούμε σωστό.
Το σωστό μιας απόφασης, ναι, έχει πιθανότητες να αποδειχθεί πανωλεθρία στο μέλλον κι αυτή είναι η λεπτή ισορροπία που χρησιμεύει να κρατήσουμε.
“Τότε, εκείνη την περίοδο και την στιγμή, τα δεδομένα, οι σκέψεις και τα συναισθήματα ήταν αυτά κι αυτά. Τελείωσε.”
Η “μετάνοια” γίνεται απολύτως άχρηστη, δεν έχει θέση στη ζωή μας. Εμείς οι ίδιοι έχουμε θεσπίσει το σωστό με βάση ό,τι είμαστε, ό,τι έχουμε ζήσει και ό,τι ζούμε εκείνη την χρονική περίοδο.

Μ’αυτά και μ’αυτά λοιπόν, νοιώθω αγωνία για τα βήματά μου εδώ που βρίσκομαι και θλίψη που η χώρα που άφησα υποδαύλισε την επιθυμία μου να την εγκαταλείψω.
Μοιάζει με σύντροφο που τον/την θέλεις πολύ και που πασχίζεις να είσαι δίκαιος και να παραμείνεις ο εαυτός σου μαζί του, αλλά εκείνος υπονομεύει κάθε προσπάθειά σου.

Μου είναι άγνωστο το μέλλον, έχω να ψάξω για κατοικία και για δουλειά και δεν μπορώ να αποφύγω να γράψω ότι “υπάρχουν άνθρωποι καλοί και κακοί (τόσο απλά) και υπάρχουν και οι…θεσμοί”. Χρειάζεται όμως να θυμάμαι ότι ο εαυτός μου, που διαχειρίστηκε τα ασύλληπτα (για μένα) ζητήματα τα οποία μετά τις πρώτες μέρες μου φαίνονται σαν “εξωσωματική” εμπειρία, είναι εδώ και είμαι εγώ.
Επιπλέον, ως άνθρωπος που είχε μια καλή ζωή και (λίγο-πολύ) ζούσε κάποιου είδους “φυσιολογικότητα”, βρίσκομαι ενώπιος ενωπίω με καινούργιους λόγους για να χρησιμοποιήσω το δυναμικό μου.
Σας προτρέπω να το δοκιμάσετε. Δίνει μια αίσθηση αναγέννησης.

Θα αποφύγω να πω “ελπίζω”, γιατί η ελπίδα και η υπομονή είναι οι δύο έννοιες που (μέχρι νεωτέρας) δεν αποδέχομαι.
Θέλω να πω ότι θα επιστρατεύσω την μνήμη μου που κρατάει την θετική αύρα και τις ευχές ακόμα και άγνωστων ανθρώπων, την έκπληξή μου για τις δυνάμεις που δεν γνώριζα ότι έχω ή ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω και θα τα βάλω να δουλέψουν για να πάρω θάρρος -πάλι- μετά το πρώτο ξάφνιασμα.
Ακόμα, μου είναι άγνωστο τί θα νοιώσω, πόσο και πώς να σταθώ, αν θα λυγίσω ή (πράγμα που απεύχομαι φυσικά) θα σπάσω. Κάπως γίνεται όμως και “το ζόρι βγάζει λάδι” όπως έλεγαν οι παλιότεροι και είδα να συμβαίνει τους τελευταίους μήνες.

Απ’ το αγαπημένο μου Παρίσι, γράψτε, σχολιάστε, κάνετε κάτι εδώ ή όπου λαχταράει η καρδιά σας!!!

 

 

 

 

Posted in Για δεύτερη σκέψη, Το χρώμα της μέρας | Tagged , , , , , , | 2 Comments

Με Αθηναϊκά Μάτια

Πάνε πολλές μέρες (μήνες;) που όχι μόνο δεν έχω φωτογραφικούς “καρπούς” από τις βόλτες μου αλλά δεν έχω ούτε και βόλτες.
Θυμήθηκα όμως ότι υπάρχει αποθηκευμένο και ενδιαφέρον (πιστεύω) υλικό που δεν έχω αναρτήσει.
Σήμερα λοιπόν μικρά τετράγωνα (φωτό) της Αθήνας που αλλού εμφανίζεται ως υπερπαραγωγή κι αλλού χρειάζεται συστάσεις.

Φωτo: EliP©

Πρόκειται για αθηναϊκή σελήνη. Την αναγνωρίζουμε από την ... αταξία που την κάνει να βγαίνει κουνημένη.

Πρόκειται για αθηναϊκή σελήνη. Την αναγνωρίζουμε από την … αταξία που την κάνει να βγαίνει κουνημένη.

 

Αυτή ποζάρισε όμορφα.

Αυτή ποζάρισε όμορφα.

 

Μόνο οι τουρίστες θα φωτογραφίζουν;; Απ'έξω εμφάνιση....

Μόνο οι τουρίστες θα φωτογραφίζουν;;
Απ’έξω εμφάνιση….

 

Βγαίνει σε διάφορα χρώματα

Βγαίνει σε διάφορα χρώματα

SAM_2631 SAM_2632 SAM_2630

Ακόμα δεν επιβαρύνεται με ΕΝΦΙΑ.

Ακόμα δεν επιβαρύνεται με ΕΝΦΙΑ.

 

Σου λέει κάποιος: Αφού στέκεται στα πίσω πόδια ας μην έχει μπροστινά. Κι ένας άλλος (;) γράφει πάνω του. (#$@%)

Σου λέει κάποιος: Αφού στέκεται στα πίσω πόδια ας μην έχει μπροστινά. Κι ένας άλλος (;) γράφει πάνω του. (#$@%)

 

Κι ένα αληθινό -κι αρτιμελές! Σε αθηναϊκό πάρκο.

Αληθινό κι αρτιμελές! Σε αθηναϊκό πάρκο.

 

Όχι, δεν είναι η πισίνα μου....

Όχι, δεν είναι η πισίνα μου….

....είναι φεγκ σούι και ζεν στην Κηφισίας.

….είναι φεγκ σούι, ζεν κττ στην Κηφισίας.

 

Στον τόπο τής εκτέλεσης (τέτοιες μέρες σε ακόμα πιο σκοτεινούς καιρούς), το Δημοτικό Πάρκο Σχολής Χωροφυλακής

Στον τόπο τής εκτέλεσης (τέτοιες μέρες σε ακόμα πιο σκοτεινούς καιρούς), στο Δημοτικό Πάρκο Σχολής Χωροφυλακής

 

Τιμή σε ακόμα ένα από τα θύματα της Ελλάδας που ξέρει πολύ καλά να σκοτώνει τα παιδιά της.

Τιμή σε ακόμα ένα από τα θύματα της Ελλάδας που ξέρει πολύ καλά να δολοφονεί τα παιδιά της. Σωτήρης Πέτρουλας. Σταδίου και Λαδά. Επιτόπου.

 

- Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

– Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

 

- Θα σε γελάσω. Μήπως τα σιχάθηκε όλα κι έφυγε;

– Θα σε γελάσω. Μήπως τα σιχάθηκε όλα κι έφυγε;

 

Τί εξοικονομούσε ο παπα-Οικονόμος Ο Εξοικονομών;;

Τί εξοικονομούσε ο παπα-Οικονόμος Ο Εξοικονομών;;

 

Απέναντι από το μεγάλο του γένους Χίλτον.

Απέναντι από το μεγάλο του γένους Χίλτον, όπου και Ο Εξοικονομών.

 

Εκεί και η ... πεισματάρα ελιά.

Εκεί και η … πεισματάρα ελιά.

 

Παιχνίδια τής αθηναϊκής φύσης. (Ι)

Παιχνίδια τής αθηναϊκής φύσης.

 

Survivor, όχι πλάκα!

Survivor, όχι πλάκα!

Posted in Δες το κι έτσι..!, Το χρώμα της μέρας | Tagged , | 3 Comments

Παιδί στον αέρα

Ένας μετανάστης αρπάζει ένα μωρό και το σηκώνει ψηλά στον αέρα, όταν ο γενικός γραμματέας Μεταναστευτικής Πολιτικής κάλεσε τους πρόσφυγες να αποχωρήσουν από το λιμάνι του Πειραιά, την Τετάρτη 6 Απριλίου 2016. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/STR

Ένας μετανάστης αρπάζει ένα μωρό και το σηκώνει ψηλά στον αέρα, όταν ο γενικός γραμματέας Μεταναστευτικής Πολιτικής κάλεσε τους πρόσφυγες να αποχωρήσουν από το λιμάνι του Πειραιά, την Τετάρτη 6 Απριλίου 2016. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/STR

Παιδί στον αέρα, σαν σε μια βάφτιση.

Παιδί στον αέρα, εργαλείο, όχι εναντίον κάποιου συγκεκριμένα.

Παιδί στον αέρα εναντίον όλων εκείνων που στερούν από αυτό το ίδιο παιδί τα δικαιώματά του, την ισότητά του με τα παιδιά εκείνων που χτίζουν φράχτες, με τα παιδιά εκείνων που το λυπούνται αλλά δεν το θέλουν.

Παιδί στον αέρα επειδή ακυρώθηκε ο λόγος για τον οποίο γεννήθηκε, δηλαδή να έχει χαρές,  φαγητό, μόρφωση, πατρίδα, ευκαιρίες, να είναι ίσος προς ίσον.

Παιδί στον αέρα επειδή ο γονιός μπούχτισε από το τσιμέντο του λιμανιού ή τις λάσπες των χωραφιών, αηδίασε από την έλλειψη πολιτισμού των πολιτισμένων, απώλεσε σπίτι, χώματα, αέρα της πατρίδας του.

Παιδί στον αέρα γιατί ο οίκτος δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο και η βία εναντίον τού “βιασμένου” θρυμματίζει και τον τελευταίο κόκκο δικαιοσύνης και κοινής λογικής.

Παιδί στον αέρα γιατί τού δώσανε επίθετα απάνθρωπα, το είπανε πρόσφυγα, μετανάστη, λαθρομετανάστη, ανεπιθύμητο κι εκείνο αν μπορούσε να εκφραστεί θα ήθελε μόνο τού πατέρα του.

Παιδί στον αέρα χωρίς αέρα, χωρίς στον ήλιο μοίρα, χωρίς να θέλει, χωρίς να μπορεί, χωρίς να ξέρει πού, πώς, πότε και αν θα ζήσει.

Παιδί στον αέρα, παιδί που διασώθηκε από τα όπλα, τους όλμους, τα σιντρίμια των σπιτιών, τα κύμματα της θάλασσας, τον καϋμό της μήτρας που το γέννησε με αντοχή, πείσμα και αποφασιστικότητα.

Παιδί που διασώθηκε αλλά δεν σώθηκε.

Παιδί που κινδύνεψε να πετάξει για μια και μοναδική φορά γιατί τα φτερά του είναι ήδη από την γέννησή του κομμένα.

Παιδί που πριν να διδαχθεί τί είναι ειρήνη, φιλία, αγάπη και ένωση, πετάχτηκε στη σκηνή ενός λιμανιού ή “χώρου υποδοχής”, με απόφαση μιας ένωσης χωρών, μιας φωλιάς φιδιών.

Παιδί που επιβιώνει. Απλώς. Για την ώρα.
Που ακόμα δεν απειλεί να αυτοκτονήσει από απελπισία.
Που ακόμα δεν σηκώνει το παιδί του στον αέρα από σκισμένο δίκιο και απόγνωση.

Posted in Για δεύτερη σκέψη, Η σκέψη της μέρας | Tagged , , , , | Comments Off on Παιδί στον αέρα

Αδικία και Όνειρα: Από τον Πολεμιστή του Φωτός

SAM_2650

Photo: Elisabeth P

Για δεν-ξέρω-ποιά-φορά, μεταφέρω σήμερα αποσπάσματα από Το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός.
Έρχομαι και επανέρχομαι στο συγκεκριμένο βιβλίο αν και ο Κοέλιο έχει περάσει πλέον -για μένα- στην σφαίρα τού παρελθόντος των εμπειριών και της αντιμετώπισής τους. Δεν πρεσβεύω την “απόρριψή” του, το αντίθετο. Η σχέση είναι προσωπική και οι παράγοντες είναι πολλοί -όπως συνήθως με τα αναγνώσματά μας.
Επίσης, κάθε απόσπασμα δεν με βρίσκει σύμφωνη στο σύνολό του -κι μάλλον εκεί βρίσκεται το … ξεπέρασμα.
Ωστόσο, έτσι, για κάθε ενδεχόμενο, κρατάω το Εγχειρίδιο handy -όπως λένε στο χωριό μου- και όταν “κάτι τρέχει”, ανατρέχω σε τυχαία σελίδα του. Έχει μια αύρα μεταφυσικού η διαδικασία, “τόσο-όσο”.
Είναι προφανές (από τις αρκετές αναρτήσεις μέχρι τώρα) ότι εκτός από προσωπικό ενδιαφέρον, κάτι με οδηγεί να μοιραστώ ό,τι … μου είπε.
Μπορεί να ταιριάξει με την διάθεση (αισιόδοξη, προβληματισμένη ή στα πατώματα) κάποιου άλλου ή αν δεν πέσει μέσα εκείνη την ίδια μέρα, μπορεί να το θυμηθεί όταν θα “κουμπώνει” και να πάρει δυνάμεις.
Μακάρι!
Σήμερα δύο αποσπάσματα που ενεργοποιούν (ή ενεργοποιούνται) από τρέχουσες  καταστάσεις και η φωτό απ’το δικό μου αντίγραφο.
                                                   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ένας πολεμιστής τού φωτός δεν παραβρίσκεται μπροστά σε μια αδικία με αδιαφορία.

Ξέρει πως όλα είναι ένα πράγμα μόνο και πως κάθε μεμονωμένη πράξη χτυπάει όλους τους ανθρώπους του πλανήτη. Γι’αυτό, όταν βρίσκεται μπροστά στα βάσανα άλλων, χρησιμοποιεί το σπαθί του για να βάλει τα πράγματα σε τάξη.

Ωστόσο, όσο κι αν πολεμά ενάντια στην καταπίεση, δεν προσπαθεί ποτέ, καμιά στιγμή, να κρίνει τον καταπιεστή. Ο καθένας θα λογοδοτήσει για τις πράξεις του μπροστά στο Θεό.

Από τη στιγμή που ολοκληρώνει το καθήκον του, ο πολεμιστής δεν κάνει κανένα σχόλιο.

Ένας πολεμιστής του φωτός βρίσκεται στον κόσμο για να βοηθήσει αδελφούς του, όχι για να καταδικάσει τον πλησίον του.
                                                       ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Καμμιά φορά ο πολεμιστής του φωτός έχει την εντύπωση ότι ζει δύο ζωές ταυτόχρονα.

Στη μία είναι υποχρεωμένος να κάνει όλα όσα δε θέλει, να αγωνιστεί για ιδέες στις οποίες δεν πιστεύει. Αλλά υπάρχει κι άλλη μία ζωή κι αυτός την ανακαλύπτει στα όνειρα, στις αναγνώσεις του, στις συναντήσεις με ανθρώπους που έχουν τις ίδιες απόψεις μ’αυτόν.

Ο πολεμιστής επιτρέπει πάντα στις δύο ζωές να προσεγγίσουν η μία την άλλη. «Υπάρχει μία γέφυρα που συνδέει αυτό που κάνω με αυτό που θα μου άρεσε να κάνω», σκέφτεται. Σιγά σιγά τα όνειρά του αρχίζουν να κυριαρχούν στην καθημερινή ζωή του, μέχρι που αντιλαμβάνεται ότι είναι έτοιμος για ό,τι επιθυμούσε πάντα.

Τότε αρκεί μια σταλίτσα τόλμη και οι δύο ζωές θα γίνουν μία.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

Posted in Για δεύτερη σκέψη, Διάβασα Είδα | Tagged , , , , , , | 2 Comments

Ναζίμ Χικμέτ – ή Ελλάδα ή Κόσμος 2016

nazim hikmet Η ζωή δεν είναι παίξε -γέλασε
Πρέπει να τήνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος
σ’έναν τοίχο
με τα χέρια σου δεμένα
Ή μέσα στ’αργαστήρι
Με λευκή μπλούζα και μεγάλα
ματογυάλια
Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι
άνθρωποι,
Οι άνθρωποι που ποτέ δεν θα ‘χεις δει
το προσωπό τους
και θα πεθάνεις ξέροντας καλά
Πως τίποτα πιο ωραίο, πως τίποτα
πιο αληθινό
απ’ τη ζωή δεν είναι.
Πρέπει να τήνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
refugees greek islandsΠου θα φυτεύεις, σα να πούμε,
ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν στα
παιδιά σου
Μα έτσι γιατί το θάνατο δε θα τονε
πιστεύεις
Όσο κι αν τον φοβάσαι
Μα έτσι γιατί η ζωή θε να βαραίνει
πιότερο στη ζυγαριά.

Ναζίμ Χικμέτ
(πάντα υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ξεπερνούν κατά πολύ τη γενιά και τη γέννα τους)
~~~~~~~~~~~~~~~

Με τιμή

Η φωτό γράφει: Κανένας φόβος, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που πωλούν το φόβο

Posted in Για δεύτερη σκέψη | Tagged , , , , | 3 Comments

Το παιδί και τα μάτια σου!

SAM_1934

Είπαμε! Πιστοί στις αρχές μας!

Χθες, το … βαρύτιμο τρόπαιο πάνω δεξιά στην οθόνη μού θύμισε ότι το πνευματικό παιδί μου (όχι το βαφτιστήρι, το ιστολόγιο που τώρα διαβάζετε), έκλεισε τα πέντε του.
Δεν ήταν προτεραιότητά μου η δημοσιοποίηση των γενεθλίων.
Καλό είναι που μας το θυμίζει το wordpress, κατά τα αμερικάνικα εμψυχωτικά και “ανεβαστικά” πρότυπα, όμως ο εορτασμός μπορεί να αποτελέσει ιδιωτική και “κλειστή εκδήλωση”. Μπορεί και όχι όμως!

Έτσι σήμερα, για να ακολουθήσω την αυτοβελτιωτική τακτική “τονίζουμε τα θετικά-το βουλώνουμε για τα αρνητικά” (δεν λέει κανένας έτσι, δικός μου κυνισμός είναι αυτός) σκέφτηκα να γιορτάσουμε.
Οπωσδήποτε χωρίς παιδικό πάρτι (εφιάλτης στο δρόμο με τα πιτσιρίκια!).
Εξάλλου, τα μπλογκίσια χρόνια δεν είναι σαν τα ανθρώπινα, αν και δεν έχω διαβάσει σχετικές επιστημονικές μελέτες και άρθρα για τις ακριβείς αναλογίες. Πάντως τώρα που το σκέφτομαι, σαν να έχουν περάσει δεκάδες νοιώθω -με την καλή έννοια.

Αυτό που θεωρώ άξιο εορτασμού και αυτο-συγχαρητηρίων είναι ότι στα πέντε χρόνια που πέρασαν, δημιουργός και δημιούργημα (αόρατη υπερηφάνεια!) εξελίχθηκαν και μαζί και χώρια.
Ναι, μην το θεωρείτε παράξενο να έχει ζωή από μόνο του ένα μπλογκ!
Η ανεξαρτησία του έρχεται όταν οι καλοί άνθρωποι που το διαβάζουν είτε συστηματικά, είτε τυχαία, φτιάχνουν κάποια σχέση μαζί του, η οποία δεν υπόκειται στον δικό μου έλεγχο. Αυτό που εννοώ είναι πως σε αρκετές περιπτώσεις, οι δικές μου προθέσεις ή προσδοκίες, δεν συνέπεσαν με των φίλων/επισκεπτών/αναγνωστών.
Μ’έχουν ξαφνιάσει, ακόμα και προβληματίσει, με την έννοια τής ανατροφοδότησης για το “τί πρέπει να γίνει στην συνέχεια;”
Τελικά, νομίζω (και ελπίζω) ότι γενικά πετυχαίνω τον συνδυασμό των δικών μου εμπνεύσεων-ορέξεων παραμένοντας πιστή στην προσωπικότητα τού παιδιού, που … χτίζει χαρακτήρα και σέβεται τις αρχές του.
Μπράβο πουλάκι μου!

Ήρθαν και τα κεράκια και τα γλυκά!

Ήρθαν και τα κεράκια και τα γλυκά!


Θέλω να πω με την ευκαιρία, όχι για τον θείο Χαράλαμπο 😀  αλλά για το μεγάλωμα της οικογένειας στα χρόνια που πέρασαν.
Το womaneveryday απέκτησε δύο αδέρφια, πολύ διαφορετικά αλλά της … γνωστής οικογενείας (μας) -βεβαίως, βεβαίως!
Εδώ δίπλα τα βλέπετε! Κουκλιά κι αυτά, έτσι;

Λοιπόν, την ώρα των σαλιαρισμάτων και των ζουμιών την κάνουμε διακριτικά, να τα εκατοστήσει και να το δούμε όπως επιθυμούμε!

Posted in Το χρώμα της μέρας, Ψυχαγωγία | Tagged , | 4 Comments

Η ηθική στο δρόμο της προφυγιάς

A Syrian refugee holds a baby in a refug...

A Syrian refugee holds a baby in a refugee camp set in the town of Harmanli, south-east of Sofia on November 12, 2013. Bulgaria’s asylum centres are severely overcrowded after the arrival of almost 10,000 refugees this year, half of them Syrian. The influx has fuelled anti-immigrant sentiment in a country already struggling with dire poverty. AFP PHOTO / NIKOLAY DOYCHINOVNIKOLAY DOYCHINOV/AFP/Getty Images (Αμετάφραστο και αναλλοίωτο)

Ξεκίνησα με την επιθυμία/ανάγκη να γράψω κάποιες σκέψεις μου για τις καταστάσεις που ακούμε, βλέπουμε ή βιώνουμε με τους ανθρώπους που αφήνουν τις πατρίδες τους (μαζικά στην παρούσα φάση) και γίνονται πρόσφυγες ή μετανάστες ή όπως-σκατά-επιλέγουν-να-τους-αποκαλούν-οι-θεσμοθετημένοι-ονοματοδότες-τους-για-να- εξυπηρετήσουν-τους-σκοπούς-τους.
Πέρα από την εικόνα, κάτω από την ισοθερμική κουβέρτα ή την τέντα, βαθύτερα από τα κρυοπαγήματα και την πείνα που τους επιφυλάσσει το ταξίδι τους, υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Έλεος!
Η μαζικότητα μοιάζει να αλλοιώνει, να νερουλιάζει την αντίληψη των απλών ανθρώπων για το τί σημαίνει ο εξαναγκασμένος αποχωρισμός, το ταξίδι κι εντέλει η εξαθλιωμένη παρουσία κάποιου χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απ’το σπίτι του.

Έχει χαθεί το μέτρο και προσωπικά θαυμάζω εκείνους που δρουν, κάνουν πράξεις, προσφέρουν αντικειμενικά και με την συμμετοχή τους, αντί να αναλύουν, να αποδομούν και να ανασυνθέτουν όπως συνηθίζω (με βάσανο, δεν λέω, αλλά πνευματικά).

Οι σκέψεις παράγουν σκέψεις και ταυτόχρονα με τον ανθρώπινο προβληματισμό και το ενδιαφέρον για τα παγκόσμια θέματα, εκτός απ’το γιατί και το πώς της πορείας και του πείσμονα αγώνα των προσφύγων, μου δημιουργήθηκαν “απορίες” για τις αντιδράσεις κρατών, με (προφανή, γιατί ποτέ δεν ξέρεις) επικεφαλής την Αυστρία.

Για όποιον κάνει φιλότιμες προσπάθειες να μαθαίνει και να κατανοεί, να εμπλουτίζει το μυαλό και την ψυχή του και να επεκτείνει τα πνευματικά όριά του, μπορεί κάθε νέα γνώση και εμπειρία να μην αποτελεί ξάφνιασμα -αφού είναι στόχος.
Όλα μπορούν να θεωρηθούν πιθανά σ’έναν κόσμο γεμάτο ανθρώπους κι εντέλει σ’ένα άπειρο σύμπαν.
Σήμερα όμως θέλω εδώ να ομολογήσω ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν -όπως δείχνει το πράγμα-, θα υπάρχει πάντα κάτι που θα με ξαφνιάζει, θα με βρίσκει απροετοίμαστη και θα με αφήνει σύξυλη, που θα ζωγραφίζει παντού στον κόσμο μου ένα τεράστιο μαύρο ερωτηματικό: Η κακία.
Θεωρίες και φιλοσοφίες περί ανθρώπινης φύσης, καλοσύνης και παιδείας, πάνε περίπατο μπροστά στην κακία. Δεν ξέρω αν κάποιος καλός άνθρωπος την έχει ερμηνεύσει οριστικά και τελεσίδικα. Για τη δική μου αντίληψη και τα αισθητήρια αποτελεί πάντα μια ψυχρολουσία, επειδή στερείται αιτίας και δεν θα κατάφερνα, ακόμα κι αν προσπαθούσα, να την κατανοήσω. Με ξεπερνάει. “Γλυστράει” έξω απ’το μυαλό μου. Γιατί μπορεί να θέλει κάποιος να είναι κακός; Αν δεν θέλει, δεν είναι· τόσο απλά.

Άνθρωποι λιγότερο αυστηροί, λένε ότι η κακοψυχία είναι παράγωγο κάποιας δυστυχίας, έλλειψης, τραύματος, συμπλέγματος ή ηλιθιότητας (μια εκδοχή που δέχομαι αλλά δεν καλύπτει το σύνολο).
Σώπα! Δηλαδή οι καλοί (κανονικοί) άνθρωποι είναι όλοι διαχρονικά ευτυχισμένοι, πλήρεις, προέρχονται από ιδανικά περιβάλλοντα και ανατροφές και είναι διάνοιες;
Πάθε κάτι άλλο ρε άθρωπε, πρέπει να γίνεις σκατόψυχος;

Για να ξαναστρίψω όμως πίσω στο παγκόσμιο δράμα που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας (και παντού αλλά δεν το μαθαίνουμε παρά μόνο αν γίνει μαζικό και ειδησεογραφικά “κατάλληλο”).
Αφού συνέβη να γίνεις σκατόψυχος, πρέπει επιπλέον να γίνεις πολιτικός και γενικά άτομο με επιρροή ή/και εξουσία και να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους σαν σκουπίδια;
Και γιατί ρε υπάνθρωπε δεν το κάνεις σε πιο δυνατούς από σένα (άτομα ή κράτη);

Το “δια ταύτα” είναι ότι κάποιες δηλώσεις και εκδηλώσεις ξεφεύγουν από τα όρια της πολιτικής και των σκοπιμοτήτων και μπαίνουν πια στη σφαίρα της ωμής και απροκάλυπτης κακίας, η οποία μπορεί να μην έχει σαφή (ούτε ασαφή μάλλον) αίτια, έχει όμως πάντοτε καταστροφικά αποτελέσματα, σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα.
Ταυτόχρονα και παράλληλα με το προφανές, αυτά που διαμείβονται σε πολιτικό επίπεδο, λειτουργούν καταστροφικά πάνω σε λιγότερο ανθεκτικά μυαλά και σε σαθρές ηθικές επειδή απενοχοποιούν την επίθεση (κάθε μορφής) ανθρώπου προς ανθρωπο και την εξωτερίκευση του μίσους και της κακίας που ίσως καταπιεζόταν ή μασκαρευόταν λόγω κοινωνικών συμβάσεων.
Κοινωνικές συμβάσεις και συμβόλαια φαίνεται να έχουν γίνει κωλοσφούγγια -δεν υπάρχει κοσμιότερη ορολογία.
Αλλοίμονο για την ανθρωπότητα αν γίνουν και η ευαισθησία, η ενσυναίσθηση, η συμπόνια, η κατανόηση, η καλοσύνη και τελικά η λογική.

Ας γνωρίζουμε πάντως ότι:

  • Εκατομμύρια πρόσφυγες φιλοξενούνται σε άλλες χώρες (εκτός της “διαφωτισμένης” Ευρώπης και της ΕΕ), εδώ και χρόνια. Για τις “πολιτισμένες” χώρες και τα μ.μ.ε. τους, μοιάζουν ανύπαρκτοι. Οι εικόνες που επιτρέπονταν ήταν εκείνες που μπορούσαν να εξυπηρετήσουν την προπαγάνδα.
  • Εδώ και χρόνια (αιώνες) επίσης, μετανάστες εισέρχονται στην Ευρώπη ή την ΕΕ, συχνά γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης ή περιθωριοποιούνται ή δαιμονοποιούνται. Πάντως, ζουν καλύτερη ζωή μιας και επιζούν. Σπανιότερα δε, ζουν στ’αλήθεια το όνειρό τους.
  • Ξαφνικά, για την Αυστρία, την ΠΓΔΜ και λοιπούς “υπερπολιτισμένους”, οι μετανάστες βρωμάνε, αλλά και οι πρόσφυγες δεν πάνε πίσω.
    Τώρα που δεν περισσεύουν παρακατιανές δουλειές ούτε κονδύλια για να παραστήσουν τους φιλόξενους και τους αλληλέγγυους, στο λάκο με τα λιοντάρια όλοι τους.
  • Η μαζική έξοδος των σύρων πολιτών ήταν χρήσιμη στην Δύση γιατί απογύμνωσε την χώρα και τον δαιμονοποιημένο Άσσαντ. Όσες εκλογές ή μεταρρυθμίσεις και να κάνει, ο “λειψός” πληθυσμός, είναι άσσος στο μανίκι των Δυτικών και της “αντιπολίτευσης”.

Charlie και Paris δεν είμαστε· δεν γίναμε ξαφνικά.
Σίγουρα όμως, πρόσφυγες και μετανάστες είμαστε όλοι μας υπό συνθήκες.

Το μόνο που χρειάζεται είναι μια οικονομική κρίση, τουλάχιστον σαν αυτή που ζούμε στην Ελλάδα ή ο βίαιος ξεριζωμός μας, ο οποίος όμως είναι απίθανος, έτσι; Πώς αλλιώς;!

Ακριβώς τόσο απίθανος, όσο ήταν και για τους κοντά 5 εκατομμύρια σύρους μόλις πριν λίγα χρόνια.

Δείτε επίσης:
Έκθεση του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR) Ιουνίου 2015

INTRODUCTION: Conflict, persecution, generalized violence and violations of human rights continued to cause forced displacement around the world during the first six months of 2015. Fighting across parts of the Middle East and sub-Saharan Africa have continued into the first half of the year, resulting in millions of individuals being forced to flee either within or outside their country
Posted in Για δεύτερη σκέψη, Η σκέψη της μέρας | Tagged , , , , , , , , , | 2 Comments

Η Ανθρωπιά στα Σύρματα της ΕΕ τους

Εικονογραφημένες ιστορίες ευρω-ενωσιακής τρέλας.

libya-nato-airstrikes

Λιβύη: Συντρίμμια κατοικιών και χώρας από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ και το χάος που προκάλεσαν. “Μείνε σπίτι και μην μας ενοχλείς!”

nato afghanistan

Αφγανιστάν: Δυνάμεις του ΝΑΤΟ “σώζουν” την χώρα τα τελευταία 15 χρόνια. Κανένας κίνδυνος για τους κατοίκους… Καμμία αιτία προσφυγιάς…

nato iraq

Ιράκ: Η χώρα σώζεται από το ΝΑΤΟ. Ουδείς λόγος μετανάστευσης

epaselect epa04891691 Children cry as migrants waiting on the Greek side of the border break through a cordon of Macedonian special police forces to cross into Macedonia, near the southern city of Gevgelija, The Former Yugoslav Republic of Macedonia, 21 August 2015. Macedonian police clashed with thousands of migrants attempting to break into the country after being stranded in no-man's land overnight, marking an escalation of the European refugee crisis for the Balkan country. EPA/GEORGI LICOVSKI

Σκόπια: Αυτή είναι χώρα τής Ευρώπης, που προσπαθεί να γίνει αντάξια της ΕΕ. Καλά τα πάει. EPA/GEORGI LICOVSKI

migrants

Μετανάστες από τις εξαθλιωμένες και επικίνδυνες χώρες της κεντρικής Αφρικής, στην ιταλική θάλασσα

Immigrants part of a group of more than 1.400 people receive first aid after they disembarked from Italian military ship "San Giusto" on August 5, 2014 in the port of Salerno, southern Italy, following Mare Nostrum rescue operations at sea. The Italian navy said Monday it had rescued over 2,700 migrants from boats attempting to cross the Mediterranean from North Africa over the weekend, and recovered two bodies off the coast of Libya. AFP PHOTO / ROBERTA BASILE (Photo credit should read ROBERTA BASILE/AFP/Getty Images)

Μετανάστες που διέσωσαν ιταλικές ναυτικές δυνάμεις, στο λιμάνι του Σαλέρνο, Ιταλία AFP PHOTO / ROBERTA BASILE / Getty Images

jungle calais

Ζούγκλα στο Καλαί. Ο αρμόζων στην ΕΕ βρετανικός “πολιτισμός”, αφήνει τους μετανάστες να γίνονται άνθρωποι-σκουπίδια σε παραπήγματα τα οποία όμως είναι το μόνο μέρος που μπορούν να πάνε.

UK migrants

Με την σημαία εκείνων που πετάνε ανθρώπους επειδή είναι μετανάστες

fence hungary

Ουγγαρία: Ε.Ε., τί άλλο;;

skopje border

Ζωή και μέλλον στα σύρματα των Σκοπίων

Greece refugees

Ελληνική θάλασσα.

greece-kos-migrants

Η επιβίωση είναι το σημαντικότερο ασφαλώς. Μετά την Ελλάδα θα ακολουθήσει η άρνηση τού δικαιώματος στην αξιοπρέπεια.

lifejackets

Σωσίβια. Απομεινάρια ζωών που σώθηκαν ή που χάθηκαν στην ελληνική θάλασσα. Το μαρτύριο θα συνεχιστεί. Εξίσου επισφαλής είναι η διάσωση τής ανθρωπιάς (κι αυτή δεν φοράει σωσίβιο).

refugee-solidarity

Κάποιος, κάπου, το θυμάται καμμιά φορά!

Posted in Για δεύτερη σκέψη | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , | 1 Comment

Πάμε μια βόλτα στην Αθήνα;

Μετά από την … γεύση αγαπημένου Παρισιού τού προηγούμενου άρθρου, σκέφτηκα ότι είναι “σωστή και δίκαιη” μια αθηναϊκή βόλτα.
Έτσι κι αλλιώς, αν και θέλω (πολύ) να “χωρίσω” ακόμα μια φορά από την αγαπημένη Αθήνα, οφείλω να παραδεχτώ ότι η σχέση μας είναι αμετάκλητη, περιλαμβάνει πολλή αγάπη αλλά και λύπη -επειδή σ’αυτή την πόλη αξίζουν πολύ καλύτερα από την “κακοποίηση” και την εκνευριστική, τάχα μου, δυσαρέσκεια ή αποστροφή από κατοίκους της που την βρίζουν παρότι οι ίδιοι την επέλεξαν και συνέβαλαν τα μέγιστα στην κατάντια για την οποία την κατηγορούν. Κι αυτά τα “διασκέδαση” και “ευκαιρίες” τ’ακούω βερεσέ γιατί η … περιφέρεια (πολιτική ορθότητα) σκάζει από ωραία διασκέδαση και ψυχαγωγία και μάλιστα σε “εφικτές” αποστάσεις, ενώ οι ευκαιρίες μας άφησαν χρόνους.

Σήμερα λοιπόν έχω λίγες σκόρπιες φωτό κυρίως από μνημεία και αγάλματα που ανακάλυψα σε πάρκα, πλατείες που δεν τις πιάνει το μάτι σου και από μέρη off road (που δεν έλεγαν κι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι).
Υπάρχουν πάμπολλα, δυστυχώς όμως δεν είναι ώρα για φωτογραφήσεις πάντοτε.
Όποιος δεν έχει δει και ενδιαφέρεται, ας ανατρέξει και στις Φωτογραφικές Παρατηρήσεις Αθήνας #1 #2 #3 και #4

Φωτο: EliP©

 

 

 

Posted in Δες το κι έτσι..!, Το χρώμα της μέρας | Tagged | Comments Off on Πάμε μια βόλτα στην Αθήνα;

Παρίσι και πάλι Παρίσι!

SAM_2408

Έχετε ακουστά το writer’s block; Είναι η κατάσταση στην οποία ο συγγραφέας στερείται ιδεών ή διάθεσης ή ακόμα-ακόμα και πειθαρχίας προκειμένου να στρώσει τον πισινό του -και τα δαχτυλά του- και να γράψει.
Το έχετε πάθει;
Ωραία! Δηλαδή καθόλου ωραία η ζημιά που κάνει, απλώς χαίρομαι που βρίσκουμε κάτι κοινό.
Τώρα πάρτε το writer’s block και αναρωτηθείτε ποιό είναι το αντίθετό του μεν, με το ίδιο αποτέλεσμα δε.
Από προσωπική πείρα λέω ότι, πλήρη “αγκύλωση” στην παραγωγή γραπτού προκαλούν και τα…στίφη, μιλιούνια, κιλά, χιλιόμετρα ιδεών που συνωστίζονται να εκβάλουν από μια μικρούλα έξοδο του μυαλού και να γίνουν γραπτό.
Τούτων εξηγηθέντων, το μενού τής ημέρας περιλαμβάνει οπτικο-οπτικό υλικό που δημιουργήθηκε πριν λίγους μήνες όταν ταξίδεψα στο Παρίσι.
Οι “τακτικοί” έχετε δει τις φωτό από το προηγούμενο, “ψαρωμένο” ταξίδι μου κι έχετε διαβάσει πολλές από τις εμπειρίες μου. Για να μαθαίνουν όμως οι νέοι και να θυμούνται  οι παλιοί μπορείτε να τις βρείτε συγκεντρωμένες εδώ, στην σελίδα Παρίσι.

Αυτή τη φορά πάντως δεν θα αποκαλύψω ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του ταξιδιού παρά μόνο ότι ένοιωσα σαν στο σπίτι μου -λέμε τώρα και μακάρι να γίνει- η πρώην ψαρούκλα, κι επίσης ότι εκ των υστέρων, όταν έδειχνα τις φωτό μου σε γνωστούς και φίλους, διαπίστωσα ότι βελτιώθηκαν οι ικανότητές μου.
Ελπίζω να καταλήξετε στο ίδιο συμπέρασμα!
Με τα λιγότερα λόγια από μένα λοιπόν, απολαύστε μέρος από τις εικόνες -είναι πολλές για να συγκεντρωθούν όλες σε μια ανάρτηση.
Φιλοδοξώ να επανέλθω αλλά με το writer’s “στούμπωμα”, you never know -που δεν έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Θαυμάστε λοιπόν τον αγαπημένο μου (κι όποιος έχει ένσταση ότι είναι αγόρι να μας το πει να το λύσουμε το θέμα) με συνεφιά και με ήλιο, από κοντά κι από μακριά, αλλά και βράδυ, φωτισμένο “κλασσικά”, αφού ήταν νωρίτερα από τις επιθέσεις που τον χρωμάτισαν με τα γαλλικά χρώματα και δεν συνέτρεχε άλλη αφορμή για αλλαγή φωτισμού. 
Επίσης, μερικές εικόνες από το Park Monceau, την καινούργια αγάπη που ανακάλυψα και απόλαυσα. Για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και τουριστικές πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε εδώ κι εδώ.
Φανταστείτε καταστάσεις και γράψτε ιστορίες. Υπέροχες θα είναι, οπωσδήποτε!

Φωτο: EliP©

SAM_2191

Εδώ είμαστε!

Η "Ευρωπαϊκή Ένωση του χρυσού" λέει η επιγραφή του καταστήματος που "αγοράζει-πουλάει χρυσό". Από τις πιο εύστοχες ειρωνείες -ηθελημένα ή αθέλητα.

Η “Ευρωπαϊκή Ένωση του χρυσού” λέει η επιγραφή του καταστήματος που “αγοράζει-πουλάει χρυσό”. Από τις πιο εύστοχες ειρωνείες -ηθελημένα ή αθέλητα.

Ναι, μητέρα και κόρη πλέκουν μέσα στο πάρκο...

Ναι, μητέρα και κόρη πλέκουν μέσα στο πάρκο…

SAM_2312

Αληθινές μαμάδες (ή νταντάδες συχνά) με αληθινά μωρά στο πάρκο.

SAM_2307 SAM_2468 SAM_2469 SAM_2308 SAM_2311 SAM_2313 SAM_2466 SAM_2314 SAM_2316

Εδώ, στις 22 Οκτωβρίου 1797, ο γάλλος André-Jacques Garnerin πραγματοποίησε από αερόστατο την πρώτη στην ιστορία πτώση με αλεξίπτωτο

Εδώ, στις 22 Οκτωβρίου 1797, ο γάλλος André-Jacques Garnerin πραγματοποίησε από αερόστατο την πρώτη στην ιστορία πτώση με αλεξίπτωτο

SAM_2318 SAM_2319

Parque Monceau να χαίρονται τα μάτια μας

Parc Monceau να χαίρονται τα μάτια μας

Ζευγάρι που χορεύει...ακίνητο μέσα το πάρκο Monceau

Ζευγάρι που χορεύει…ακίνητο μέσα το πάρκο Monceau

Κι άλλοι χορευταράδες του πάρκου

Κι άλλοι χορευταράδες του πάρκου

SAM_2385 SAM_2398 SAM_2408 SAM_2409 SAM_2458 SAM_2475

 

Posted in Παρίσι | Tagged , , , | Comments Off on Παρίσι και πάλι Παρίσι!