Η κατάρα της υπευθυνότητας

     Πολλή σκέψη, μηδέν δράση. Εντάξει, δεν μπορούν να κολοπιλαλάνε όλοι.
   Είναι κάτι παιδιά που γεννιούνται ενήλικα και συνοφρυωμένα. Νοιώθουν το  βάρος τής ζωής στις πλάτες τους. ΄Ετσι, παθαίνουν ένα καλό κι ένα κακό. Δεν αναλαμβάνουν υποχρέωση να επωμιστούν κανένα επιπλέον βάρος και δεν διακωμωδούν τίποτα αφού όλα τα παίρνουν στα σοβαρά.
Πώς να τους κρίνεις; Εδώ που τα λέμε, εκτός απο την αδικία να μην απολαμβάνουν στιγμή ξενοιασιάς, τα βρίσκω πολύ συμπαθητικά. Κατέχουν a priori  όλη την υπευθυνότητα του κόσμου, τόση που ούτε για τσίσα τους δεν πάνε αν δεν αναλογιστούν τις συνέπειες. Απο κει ξεκινάνε όλα τα δεινά τους. Κι απ’ αυτούς αντλεί υλικό ο Mr Bean. 
   Βασισμένοι στην εκ γενετής υπευθυνότητα αυτών των ανθρώπων, σταδιοδρομούν και κονομάνε όσοι δεν γεννήθηκαν μ’ αυτή την ανωμαλία-γεννήθηκαν με άλλη.
Είναι στο DNA τους να νοιώθουν υπεύθυνοι για τα δεινά της ανθρωπότητας, τα πειράματα στα ζώα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου·τέτοια πράγματα.
   Αυτός είναι ο λόγος που δεν συμμετέχουν στα κοινά, δεν γίνονται ακτιβιστές, ούτε σωτήρες, ούτε-thanks God-ταλιμπάν.
   Συνοπτικά, το υπεύθυνο νεογνό, υποφέρει τόσο για τα λάθη των άλλων, που επ’ ουδενί αναλαμβάνει να τα διορθώσει. Αφήνει στους ξένοιαστους και στους ανέμελους αυτές τις δραστηριότητες. (Είναι βρώμικη δουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει.)
   Δεν υποφέρει άλλο πόνο, ούτε περισσότερη εμπλοκή σε αμαρτίες αλλωνών-ούτε στις δικές του-και είναι σπάνιο φαινόμενο να αναπτύξει τόση δράση που να διακινδυνεύσει να προκαλέσει κανένα “φαινόμενο της πεταλούδας” και να κλαίμε μετά.
   Δεν είναι φυγόπονο άτομο, κατηγορηματικά όχι, κι αυτό είναι αυταπόδεικτο αφού φέρει στον οργανισμό του τους πόνους, τους κόπους και τα δεινά απο γενεές δεκατέσσερεις-και βάλε.
Σε-σπανιότατες-στιγμές ανευθυνότητας τού ‘ρχεται να πει: και γιατί με αφορούν οι συνέπειες τις βιομηχανικής επανάστασης; (λέμε τώρα). Εντός δευτερολέπτων αναθεωρεί, μην τυχόν και τον θεωρήσουν τομάρι, ανιστόρητο/η, παρτάκια, παράσιτο και-last but not least-ανεύθυνο/η.
   Απ΄την πανούκλα στην Ευρώπη του μεσαίωνα, μέχρι τον εμπόλα και το E.coli, υποφέρει, συμπάσχει, θλίβεται…αυτά.
   ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν δημιουργεί απογόνους αφού το να ‘αποκτάς’ είναι εγωιστικό και το να υποχρεώνεις ένα ον να εμπλακεί στα δεινά που συνεπάγεται η γέννηση, είναι σαδιστικό. Και φυσικά ανεύθυνο.
   Ναι, είναι συμπαθέστατοι άνθρωποι οι εκ-γενετής-ενήλικοι. Ποιός θα είχε προκαλέσει όλες τις στραβωμάρες της γης, αν όλοι ήμαστε τέτοιοι; Ο ίδιος ωστόσο δεν εύχεται την ‘τύχη’ του ούτε στον εχθρό του, αφού μόνο αυτός ξέρει το βάρος τού στίγματος που φέρει κι επιπλέον έχει πλήρη επίγνωση-αν δεν είχε αυτός ποιός θα είχε;-οτι είναι χρήσιμοι γιατί είναι αποτελεσματικοί, όσοι δεν νοιάζονται όσο ο ίδιος και κάνουν τη γη να γυρίζει. ‘Τρομάρα της, με τόση σαβούρα πάνω της, αλλά γυρίζει.’
   Κάποια μέρα, κάποιος-ανεύθυνος ασφαλώς-επιστήμων θα μας ανακοινώσει οτι “υπάρχουν απόγονοι των δεινοσαύρων”, είναι ανθρωπόμορφοι όπως κι αυτοί των πιθήκων και τους ξεχωρίζουμε απ’ τη στιγμή της γέννησής τους: είναι συνοφρυωμένοι. Μεγαλώνοντας αναμιγνύονται με τους υπολοίπους και δεν τους καταλαβαίνουμε-εκείνοι όμως καταλαβαίνουν.
Το θαύμα της φύσης έγκειται στο οτι τα γονίδια μεταφέρονται παρ’ οτι η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν αναπαράγεται-για τους λόγους που προαναφέραμε.
   Ωστόσο, η τύχη τους είναι προδιαγεγραμμένη: με τέτοιο μυαλό θα εξαφανιστούν απ’ το πρόσωπο της γης κι αυτό συμφέρει περισσότερο απ’ το να τους εξολοθρεύσει κανένας μετεωρίτης που θα πάρει κι άλλους στο λαιμό του.