Το παιδί και τα μάτια σου!

Είπαμε! Πιστοί στις αρχές μας!

Χθες, το … βαρύτιμο τρόπαιο πάνω δεξιά στην οθόνη μού θύμισε ότι το πνευματικό παιδί μου (όχι το βαφτιστήρι, το ιστολόγιο που τώρα διαβάζετε), έκλεισε τα πέντε του.
Δεν ήταν προτεραιότητά μου η δημοσιοποίηση των γενεθλίων.
Καλό είναι που μας το θυμίζει το wordpress, κατά τα αμερικάνικα εμψυχωτικά και “ανεβαστικά” πρότυπα, όμως ο εορτασμός μπορεί να αποτελέσει ιδιωτική και “κλειστή εκδήλωση”. Μπορεί και όχι όμως!

Έτσι σήμερα, για να ακολουθήσω την αυτοβελτιωτική τακτική “τονίζουμε τα θετικά-το βουλώνουμε για τα αρνητικά” (δεν λέει κανένας έτσι, δικός μου κυνισμός είναι αυτός) σκέφτηκα να γιορτάσουμε.
Οπωσδήποτε χωρίς παιδικό πάρτι (εφιάλτης στο δρόμο με τα πιτσιρίκια!).
Εξάλλου, τα μπλογκίσια χρόνια δεν είναι σαν τα ανθρώπινα, αν και δεν έχω διαβάσει σχετικές επιστημονικές μελέτες και άρθρα για τις ακριβείς αναλογίες. Πάντως τώρα που το σκέφτομαι, σαν να έχουν περάσει δεκάδες νοιώθω -με την καλή έννοια.
Αυτό που θεωρώ άξιο εορτασμού και αυτο-συγχαρητηρίων είναι ότι στα πέντε χρόνια που πέρασαν, δημιουργός και δημιούργημα (αόρατη υπερηφάνεια!) εξελίχθηκαν και μαζί και χώρια.
Ναι, μην το θεωρείτε παράξενο να έχει ζωή από μόνο του ένα μπλογκ!
Η ανεξαρτησία του έρχεται όταν οι καλοί άνθρωποι που το διαβάζουν είτε συστηματικά, είτε τυχαία, φτιάχνουν κάποια σχέση μαζί του, η οποία δεν υπόκειται στον δικό μου έλεγχο. Αυτό που εννοώ είναι πως σε αρκετές περιπτώσεις, οι δικές μου προθέσεις ή προσδοκίες, δεν συνέπεσαν με των φίλων/επισκεπτών/αναγνωστών.
Μ’έχουν ξαφνιάσει, ακόμα και προβληματίσει, με την έννοια τής ανατροφοδότησης για το “τί πρέπει να γίνει στην συνέχεια;”
Τελικά, νομίζω (και ελπίζω) ότι γενικά πετυχαίνω τον συνδυασμό των δικών μου εμπνεύσεων-ορέξεων παραμένοντας πιστή στην προσωπικότητα τού παιδιού, που … χτίζει χαρακτήρα και σέβεται τις αρχές του.
Μπράβο πουλάκι μου!

Ήρθαν και τα κεράκια και τα γλυκά!

Θέλω να πω με την ευκαιρία, όχι για τον θείο Χαράλαμπο 😀  αλλά για το μεγάλωμα της οικογένειας στα χρόνια που πέρασαν.
Το womaneveryday απέκτησε δύο αδέρφια, πολύ διαφορετικά αλλά της … γνωστής οικογενείας (μας) -βεβαίως, βεβαίως!
Εδώ δίπλα τα βλέπετε! Κουκλιά κι αυτά, έτσι;

Λοιπόν, την ώρα των σαλιαρισμάτων και των ζουμιών την κάνουμε διακριτικά, να τα εκατοστήσει και να το δούμε όπως επιθυμούμε!