Φωτογραφική Παρατήρηση Αθήνας #3

Εύκολο!

Η φωτογράφηση και το τεστ γνώσεων και παρατηρητικότητας δεν έχει τρελλή απήχηση στο αναγνωστικό κοινό, ωστόσο συνεχίζω με κάτι που είναι πιο εύκολο και ίσως σας δελεάσει.
Προσωπικά δεν το είχα παρατηρήσει, ούτε ξέρω πόσον καιρό βρίσκεται στην θέση του. Όταν το είδα κατάλαβα πια με σιγουριά ότι στα γνώριμα μέρη περπατάω μάλλον αφηρημένα ή κοιτάζοντας μπροστά, προς τα εκεί που πηγαίνω. Ευτυχώς κοιτάω πριν περάσω τους δρόμους.
Περιμένω απαντήσεις, αν εσείς το είχατε γνωρίσει πριν από μένα, “μαντεψιές” ή υποθέσεις.
Tip: Βρίσκεται πολύ κοντά στο προηγούμενο (#2) που ανάρτησα.

Η απάντηση: Το πιο πάνω γλυπτό που είναι αφιερωμένο στην Εθνική Συμφιλίωση είναι έργο τού γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου και θεωρητικά έδωσε (από το 1989! που τοποθετήθηκε), το όνομά του στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Καθόλου δεν άλλαξε το όνομα της πλατείας ωστόσο -ούτε και η εθνική μας συμφιλίωση κατά την άποψή μου.
Την ιστορία για το όνομα της Κλαυθμώνος θυμάμαι να μου λένε οι γονείς μου στην τρυφερή μου ηλικία κι ακόμα την θεωρώ παράξενη.
Άσε που κατ’ αναλογία θα έπρεπε να μετονομαστεί πλέον όλη η Ελλάδα σε Κλαυθμώνος. 
Με περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.

Αν βρεθείτε στην Αθήνα ή αν μένετε εδώ και βρείτε χρόνο αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών (Παπαρρηγοπούλου 7-αριστερά όπως κοιτάμε την πλατεία από την Σταδίου).
Θα νοιώσετε να μεταφέρεστε για λίγο σε μια άλλη εποχή της αστικής Αθήνας και ότι είσαστε σε κοινωνική επίσκεψη και όχι σε μουσείο.
Στο επίπεδο του δρόμου περιλαμβάνει “στο βάθος κήπο” όπου τρώει και πίνει όποιος θέλει και μπορεί.
Στεγάζεται στο αρχοντικό Δεκόζη Βούρου (όπως διαβάζω εδώ) και πιστεύω ότι είναι ελάχιστα γνωστό σε αθηναίους και μη.
Δείτε το κι αυτό:

Photos: Eli P©