Μόλις πριν λίγες μέρες, στις 27 Μαϊου, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τηλεφώνησε στον αμερικανό υπουργό οικονομικών Jack Lew και του ζήτησε να μεσολαβήσει κατά τις συνομιλίες των G7 στην Γερμανία, υπέρ μιας συμφωνίας της Ελλάδας με τους επονομαζόμενους θεσμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ). Σύμφωνα με την Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, ο κ. Lew τόνισε ότι: «Το υπουργείο του παραμένει σε στενή επαφή με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, περιλαμβανομένης της Ελλάδας, των ευρωπαίων εταίρων της και του ΔΝΤ και συνεχίζει να τους προτρέπει προκειμένου να βρουν κοινό έδαφος σύντομα. Επανέλαβε ότι η αποτυχία συμφωνίας σε μια πορεία προς τα εμπρός θα μπορούσε να προκαλέσει άμεσες δυσκολίες για την Ελλάδα και να διευρύνει την αβεβαιότητα για την Ευρώπη και την διεθνή οικονομία. Προσφέρθηκε να παραμείνει σε επαφή με τον Πρωθυπουργό και τις άλλες πλευρές στην Ευρώπη και στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς».
Σύμφωνα με το Reuters, αν και η Ελλάδα δεν ήταν στην ατζέντα, η ελληνική κρίση έρριξε την σκιά της στις συνομιλίες των G7.
Εδώ είναι απαραίτητη μια παράθεση: «Η Ομάδα (Group) των 7 (G7), είναι μια ομάδα που αποτελείται από τους υπουργούς οικονομικών και τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών των επτά περισσότερο ανεπτυγμένων οικονομιών όπως αναφέρονται από το ΔΝΤ: Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ συναντώνται για να συζητήσουν πρωτίστως οικονομικά θέματα. Η ΕΕ επίσης εκπροσωπείται στους G7. Είναι οι επτά πλουσιότερες, περισσότερο ανεπτυγμένες χώρες, βάσει εθνικού πλούτου και αποτελούν περισσότερο από το 64% του διεθνούς πλούτου (263 τρισ. δολάρια) σύμφωνα με την Έκθεση Παγκόσμιου Πλούτου Οκτωβρίου 2014 της Credit Suisse. Επίσης μετέχει και ο διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ, σήμερα η Christine Lagarde. (πηγή Wikipedia)
Οι G7 ήταν στο παρελθόν G8 αλλά η Ρωσία, το 8ο μέλος, αποκλείστηκε το 2014 και το σύνολο των μελών βρίσκεται υπό την «σκέπη» των ΗΠΑ. Οι G7 δεν είναι παρά μια ομάδα καπιταλιστικών χωρών με ομοειδή οικονομικά και πολιτικά συστήματα. Επιπλέον, η επιτομή του καπιταλισμού, το ΔΝΤ, επίσης συμμετέχει. Το 2001, 200.000 διαδηλωτές από διάφορες χώρες που διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην διάσκεψη κορυφής των G8 στην Γένοβα της Ιταλίας και «κατηγόρησαν την αστυνομία για βαναυσότητα και την αφαίρεση του δικαιώματός τους σε μη-βίαιη διαμαρτυρία. Πιστεύουν ότι οι συσκέψεις των G8 είναι μη νόμιμες προσπάθειες των οκτώ πιο ισχυρών κυβερνήσεων παγκοσμίως να θέσουν τους γενικούς κανόνες για όλον τον πλανήτη».
Ηγέτης ή ακόλουθος;
Ως εκ τούτου αξίζει να αναρωτηθούμε: Γιατί ένας πολιτικός με αριστερή ιδεολογία και πιθανόν πολιτικές, όταν του επιτραπεί να κυβερνήσει την χώρα του, ο Αλέξης Τσίπρας, θεωρεί ότι μια συνάθροιση κατ’εξοχήν νεοφιλελεύθερων αξιωματούχων θα λειτουργήσει προς όφελος της Ελλάδας και όχι προς όφελος μια ομάδας συντηρητικών «θεσμών»;
Πολύ περισσότερο όταν ο απώτερος σκοπός τους είναι η λιτότητα, οι μειώσεις μισθών και η κυριαρχία των αγορών;
Ακόμα κι αν ο πρωθυπουργός εκπροσωπεί την ελληνική κοινή γνώμη σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, υπάρχει μια ανακολουθία ανάμεσα στο προεκλογικό του πρόγραμμα, τις κομμουνιστικές ιδέες τού κόμματός του και των δικών του απόψεων από την μία και από την άλλη των διαπραγματευτικών κινήσεων που κάνει.
Η ίδια η ΕΕ είναι φωλιά νεοφιλελευθερισμού και όλοι οι κανονισμοί, οι οδηγίες, οι κατευθυντήριες γραμμές και οι νομοθεσίες δεν αφήνουν χώρο σε καμμία προοδευτική κυβέρνηση και διακυβέρνηση.
Εκτός από την πίεση για την αποπληρωμή ενός μη βιώσιμου χρέους, η αριστερή ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να ξεπεράσει τις επιβεβλημένες από ΗΠΑ και συνεργάτες, συντηρητικές και περιοριστικές κατευθυντήριες γραμμές (εντός και εκτός της χώρας), προκειμένου να εφαρμόσει προοδευτικές και αριστερές πολιτικές. Υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι κατανοητό ότι «θεωρίες συνωμοσίας» περί σκόπιμης καταστροφής της Ελλάδας, δείχνουν να αποδεικνύονται. Η Ελλάδα δεν έχει πλέον την ελευθερία να εισάγει, να εξάγει, να έχει διασυνδέσεις και συνεργασίες ή να αναπτύξει εμπορικές ή άλλες συνεργασίες με οποιαδήποτε χώρα, χωρίς προηγούμενη άδεια από την ΕΕ τουλάχιστον -με ή χωρίς χρέος.
Αν μια απλή επίσκεψη στην Μόσχα προκάλεσε τέτοιο κύμα αντιδράσεων (άρθρο TWTP) εύκολα γίνεται κατανοητό τι θα πυροδοτούσε μια ευρύτερη συνεργασία με την Ρωσία ή με την Βενεζουέλα γιαι παράδειγμα. Μένει να δούμε τον αντίκτυπο της επίσκεψης του ιρανού υπουργού εξωτερικών Javad Zarif στην Αθήνα στις 29 Μαίου.
Ωστόσο, το χρέος προστατεύει το «σύστημα» από «τολμηρή» άσκηση εθνικής κυριαρχίας, κάτι που θεωρείται πιθανότερο να κάνει μια αριστερή κυβέρνηση. Οτιδήποτε «αριστερό» προκαλεί αποστροφή και φόβο στους συντηρητικούς ανά τον κόσμο.
Η Ευρώπη υπήρξε λίκνο σκοτεινών εποχών αλλά επίσης και του διαφωτισμού. Η ΕΕ, ακολουθώντας το ιμπεριαλιστικό δόγμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ έχει καταντήσει τουλάχιστον «ακόλουθος».
Αν προκαλείται πόλεμος υπό το πρόσχημα της «ένωσης» (συγκεκριμένα στην Ουκρανία), γίνεται προφανές ότι έχει παρεκκλίνει σημαντικά από την πορεία της.
Αποτελεί ειρωνία το ότι τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσιάζουν ως «θετικό» κάθε σχόλιο ή δήλωση αξιωματούχων εναντίον του Grexit ή σε οτιδήποτε παρόμοιο.
Είναι ευρέως γνωστό ότι κανένας δεν θα ήθελε να βγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη -πολλώ δε μάλλον η ΕΕ και οποιαδήποτε ομάδα καπιταλιστών όπως οι G7. Εκτός αν η ΕΕ αλλάξει ριζικά και απαγκιστρωθεί από το άρμα των ΗΠΑ, θα αναπαράγει ένα σύγχρονο αλλά συντηρητικό μοντέλο που είναι ασύμβατο με τις κάποτε ευρωπαϊκές παραδόσεις, ιδέες και πολιτισμούς. Συνακόλουθα, η ΕΕ θα γίνει ακόμα περισσότερο «τοξική» για τις χώρες μέλη της.
Αν αποτύχει να αποστασιοποιηθεί, θα οδηγηθεί ακόμα σε πλήρη κατωτερότητα η οποία, μεταξύ άλλων, υπαγορεύει συμφωνίες όπως η TTIP ή «δαιμονοποίηση» οποιασδήποτε κυρίαρχης χώρας δεν υποτάσσεται στις ΗΠΑ.
Τότε και τώρα
Η Ελλάδα παρουσιάζεται ως ο αδύναμος κρίκος όμως στην πραγματικότητα διέφυγε από το στάδιο της «προσαρμογής και συμμόρφωσης» στην ομοιομορφία εντός του νεοφιλελευθερισμού.
Η διαφθορά είναι κοινή σε όλες τις χώρες λίγο-πολύ αλλά στην Ελλάδα σχηματίστηκε από το «τρίγωνο» Κυβέρνηση-Μεγάλες εταιρίες και ΜΜΕ-Τράπεζες.
Από την άλλη, το ίδιο τρίγωνο οδήγησε τον ελληνικό λαό επιδέξια και μεθοδικά σε ένα καταναλωτικό παραλήρημα -κορυφαίο χαρακτηριστικό του καπιταλισμού-, απλώς για να βρεθεί παγιδευμένος, λίγα χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη, στην πραγμ,ατικότητα χωρίς τα προαπαιτούμενα.
Μια απάντηση στο γιατί η διαφθορά όσο και το ανεξέλεγκτο χρέος επιτράπηκαν μέσα στους κόλπους της ΕΕ αποτελεί η σημερινή κατάσταση.
Το χρέος και ο δανεισμός αποτελούν απλώς το μέσον για τον περαιτέρω περιορισμό της χώρας και οι όροι για ιδιωτικοποιήσεις καίριων περιουσιακών στοιχείων και κρατικής περιουσίας, δεν είναι επενδύσεις αλλά απλώς ένα δείγμα παρατεταμένης εξάρτησης της χώρας. «Θέλουν να αγοράσουν φθηνά την Ελλάδα», αναφέρει το άρθρο του Steve Weissman «Τι κάνουν στην Ελλάδα Ευρώπη και ΔΝΤ: Μια ματιά από πρώτο χέρι».
Η Ελλάδα κατέχει το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα της γεωπολιτικής της θέσης και ιστορικά, μέχρι τώρα, αυτό το χαρτί δεν έχει παιχτεί προς όφελός της από την πλειοψηφία των ελλήνων πολιτικών. Ακόμα και η … βιάση να συμμετάσχει στην ευρωζώνη (και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα νωρίτερα), απέδωσε κέρδη μόνο σε συγκεκριμένους κύκλους και όχι στον λαό.
Εξάλλου, η όλη ιδέα των ενωμένων ευρωπαϊκών χωρών βασίζεται στο κέρδος των λίγων και όχι των πολλών που καταδικάζονται σε έλλειψη αντίδρασης εξαιτίας είτε της εξάντλησης ή της συναίνεσης η οποία ως γνωστόν «κατασκευάζεται από τα ΜΜΕ» και από την προπαγάνδα.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έχει την ευκαιρία όχι μόνο να αποκαταστήσει αβαρίες του παρελθόντος αλλά επίσης να ξεκινήσει μια νέα εποχή πολιτικών και αυθεντικής ένωσης. Αν αποτύχει, πολλά από τα όνειρα, τις προσδοκίες, τους αγώνες και τα κινήματα των ευρωπαϊκών λαών θα υποστούν σοβαρή οπισθοδρόμηση.
Αυτός είναι ο απώτερος σκοπός του συντηρητισμού και του καπιταλισμού αλλά δεν είναι προς το συμφέρων των λαών -οπουδήποτε στον κόσμο.
Μετάφραση άρθρου στο The World The People
womaneveryday 
Εξαιρετικό άρθρο, με πολλές αληθινές πληροφορίες!
Σ’ευχαριστώ!!