Την Κυριακή 5 Ιουλίου, οι έλληνες θα ψηφίσουν σε ένα δημοψήφισμα. Θα ψηφίσουν Ναι ή Όχι -όπως συνηθίζεται σε δημοψηφίσματα. Το αντικείμενο είναι το συνολικό πακέτο προτάσεων από τους θεσμούς, δηλαδή την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Μερικές σκέψεις για την συνολική εικόνα:
– Οι προτάσεις-όροι που έθεσαν οι θεσμοί είναι «προϊόν» πεντάμηνων διαπραγματεύσεων με έλληνες αξιωματούχους. Στην διάρκεια αυτών των διαπραγματεύσεων η ελληνική κυβέρνηση έχει αλλάξει αρκετές φορές τις δικές της προτάσεις και αντι-προτάσεις. Ωστόσο, έχει τουλάχιστον επιμείνει να αρνείται μέτρα για περικοπές και μειώσεις συντάξεων και για περαιτέρω απορρύθμιση εργασιακών δικαιωμάτων.
– Οι τροποποιήσεις των ελληνικών προτάσεων οδήγησαν σε έμμεση αποδοχή αρκετών μέτρων λιτότητας τα οποία είχαν αρχικά απορριφθεί.
– Μετά από κάθε υποχώρηση και αναθεωρημένες προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, οι δανειστές είτε τις απέρριπταν ή απαντούσαν με σκληρότερες απαιτήσεις.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κύριο κυβερνητικό κόμμα, είναι φιλοευρωπαϊκό και πρεσβεύει μεταρρυθμίσεις εντός της ΕΕ προς όφελος των λαών, ενώ υποστηρίζει ότι η ΕΕ έχει παρεκκλίνει σημαντικά από τις ιδρυτικές αρχές της.
– Αν και ονομάζεται ριζοσπαστικό και αποτελείται από μετριοπαθείς αριστερούς (ακόμα και σοσιαλδημοκράτες) όπως και κομμουνιστές, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την κοινοβουλευτική (αστική) δημοκρατία με αριστερές αρχές.
– Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεώθηκε από τις συνθήκες (πιέσεις από τους δανειστές) να υπαναχωρήσει από το προεκλογικό της πρόγραμμα όπως: Αύξηση του κατώτατου μισθού, δικαιότερη κατανομή τού πλούτου όσο και των βαρών, κατάργηση τελών που επιβλήθηκαν στην φτωχή και μεσαία τάξη, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων κ.ά.
– Η αντιπολίτευση έχει επανειλημμένα κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε το πρόγραμμά της και ότι είπε ψέμματα στον λαό. Η αντιπολίτευση υπονοεί ότι δεν είναι δυνατή η υλοποίηση αυτών των αρχών και υποσχέσεων επειδή έρχονται σε αντίθεση με τις απαιτήσεις των δανειστών οι οποίες προωθούν την ανάπτυξη (σύμφωνα με νεο-φιλελεύθερες αντιλήψεις).
– Οι επεκτεινόμενες απαιτήσεις των δανειστών στην πραγματικότητα είναι σε συμφωνία και αντιπροσωπευτικές των νεο-φιλελεύθερων αρχών της ΕΕ και του ΔΝΤ.
– Οι δανειστές επίσης πιέζουν για ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας, τις οποίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις εν μέρει εκτέλεσαν υπό πίεση και ως εκ τούτου χωρίς επαρκή προγραμματισμό και με ελάχιστο ή καθόλου κέρδος.
– Οι πιο πρόσφατες απαιτήσεις των δανειστών (μεταξύ άλλων) περιλαμβάνουν την μείωση των αμυντικών δαπανών, την ώρα που η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δημιουργούν πρόσθετες «απειλές» από τον Βορρά (FYROM – άρθρο TWTP), εκτός από την «παραδοσιακή» από τα ανατολικά και εν μέσω αρκετών δυτικογενών αναταραχών στην ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή.
– Αν και απρόθυμα και σε αντίθεση με τις αρχές του κόμματος, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα έδειξε την θέλησή της να φθάσει σε συμφωνία και έχει αποδεχθεί να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις, να διατηρήσει τις φορολογικές εισφορές (ακόμα και για χαμηλά εισοδήματα) και να αυξήσει τα ποσοστά ΦΠΑ.
– Οι έλληνες πολίτες εμφανίζονται να υποστηρίζουν την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στην ευρωζώνη και ασκείται ισχυρή προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και από συντηρητικούς κύκλους προς αυτή την κατεύθυνση.
– Οι έλληνες είναι επίσης κουρασμένοι μετά από πέντε χρόνια λιτότητας, από τις επονομαζόμενες διαπραγματεύσεις που πάντοτε οδηγούσαν σε αδιέξοδα και πιο σκληρά μέτρα σε αντάλλαγμα για την είσπραξη των δόσεων των δανείων.
– Ο ελληνικός λαός έχει υποφέρει πολύ (σε βαθμό εξάντλησης) και η συντριπτική πλειοψηφία της μεσαίας και φτωχής τάξης, βιώνει σοβαρή υποβάθμιση του βιωτικού επιπέδου.
– Οποιαδήποτε παραγωγική διαδικασία και κατανάλωση (εκτός από βασικές ανάγκες) έχει σταματήσει και ο μόνος παραγωγικός τομέας που απομένει, ο τουρισμός, θα ακρωτηριαστεί αν επιβληθεί αυξημένος ΦΠΑ. Ακόμα, και οι μοναδικές υπηρεσίες που παρέχονται από τις τράπεζες στους καταναλωτές είναι η αποδοχή καταθέσεων και η αποστολή κεφαλαίων στο εξωτερικό όταν ταυτοχρόνως λαμβάνουν ακριβά κεφάλαια από τον ELA.
– Ακόμα και ασθενικές προσπάθειες της κυβέρνησης να συνεργαστεί με άλλες χώρες όπως η Ρωσία (ειδικά η Ρωσία), συνάντησαν εχθρότητα από την ΕΕ και την Δύση γενικότερα.
– Ταυτοχρόνως, η απουσία πραγματικών διαπραγματεύσεων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, μαζί με τιμωρητικές πολιτικές και διακηρύξεις από την πλευρά των δανειστών έχει δημιουργήσει αίσθηση ταπείνωσης.
– Το κύριο αίτημα των εκλογών της 25 Ιανουαρίου στις οποίες εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε η απαλλαγή από τους όρους-μέτρα των μνημονίων.
– Έκτοτε, όλες οι διαπραγματεύσεις απέβησαν άκαρπες, αρχικά επειδή η Ελλάδα ζήτησε αλλαγή στις πολιτικές, πρότεινε λιγότερη ύφεση και απαίτησε εθνική κυριαρχία.
– Στο μεταξύ, σχεδόν οποιαδήποτε προσπάθεια της κυβέρνησης να νομοθετήσει στο εσωτερικό της χώρας και στο κοινοβούλιο, απορρίφθηκε από τους δανειστές. Στην πραγματικότητα, οι δανειστές εκβίαζαν και υποστηριζαν ότι νομοθέτηση εναντίον της θέλησής τους θα θεωρείτο «μονομερής ενέργεια» και θα οδηγούσε σε αποτυχία των διαπραγματεύσεων και σε άρνηση χρηματοδότησης.
– Επίσης απέρριπταν ή αποθάρρυναν οποιαδήποτε διαπραγμάτευση σχετικά με την μείωση του μη βιώσιμου χρέους.
– Από την πλευρά τους, οι δανειστές άσκησαν ισχυρότερες πιέσεις τις οποίες μια προοδευτική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί (όπως έκαναν οι προηγούμενες, φιλελεύθερες, κυβερνήσεις).
– Μετά από πέντε μήνες, μετά από ισχυρές αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και από τον ελληνικό λαό, μετά από εκτεταμένη προπαγάνδα και πρόκληση φόβου από τα ΜΜΕ και ως συνέπεια της επανειλημμένης υπονόμευσης των διαπραγματεύσεων από τους δανειστές, ο έλληνας πρωθυπουργός και η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισαν δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα καλεί τους έλληνες να πουν Ναι ή Όχι σε συγκεκριμένες προτάσεις των δανειστών οι οποίες αφορούν σε μεταρρυθμίσεις, βιωσιμότητα του χρέους και χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
– Στην διάρκεια της κοινοβουλευτικής ψηφοφορίας για το δημοψήφισμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος υπέβαλε πρόταση που συνιστά οι έλληνες πολίτες να ψηφίσουν Ναι ή Όχι τόσο για την πρόταση των δανειστών όσο και της κυβέρνησης αλλά και για την αποδέσμευση από την ΕΕ. Δηλώνουν ότι οι κυβερνητικές προτάσεις είναι στην πραγματικότητα ένα νέο μνημόνιο και συνεπάγεται ύφεση και αντιλαϊκά μέτρα.
– Η δεξιά από την πλευρά της, ισχυρίζεται ότι το ερώτημα που τίθεται συνιστά απόφαση για την παραμονή ή την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη, αν και η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι το νόημα δεν είναι καθόλου αυτό.
– Εάν το προεδρείο της Βουλής είχε αποδεχθεί την πρόταση του ΚΚΕ, οποιαδήποτε ασάφεια (κατασκευασμένη από τα ΜΜΕ και από την συντηρητική αντιπολίτευση) θα ξεκαθάριζε και ο λαός θα μπορούσε να αποφασίσει και για τα μέτρα της κυβέρνησης.
– Η κυβέρνηση και το κόμμα του κ. Τσίπρα οραματίζονται μεταρρυθμίσεις εντός της ΕΕ και στοχεύουν στην ενδυνάμωση των κινημάτων που γεννήθηκαν από το κύμα μαζικής δυσαρέσκειας στις νοτιο-ευρωπαϊκές χώρες εξαιτίας των ανισοτήτων και των μέτρων λιτότητας.
– Ενόσω οι κοινοβουλευτικές και πολιτικές διαδικασίες διεξάγονταν στην Ελλάδα, ενόσω ο λαός αντιμετωπίζει μείζονα απόφαση και ενόσω πρόκειται να ασκήσει σημαντικά δημοκρατικά δικαιώματα, οι «θεσμοί» συνεχίζουν να εκβιάζουν με έμμεσες απειλές, με αμφίσημες δηλώσεις και με στέρηση στην ρευστότητα των τραπεζών, προκαλώντας λογικούς φόβους στον ελληνικό λαό.
– Είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι οι έλληνες, αντίθετα με άλλουν λαούς, ουδέποτε αποφάσισαν οι ίδιοι για την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και στην ευρωζώνη.
Συμπερασματικά, αν οι δανειστές είχαν κάνει τις μισές από τις υποχωρήσεις και συμβιβασμούς που έκανε η ελληνική κυβέρνηση, μια αξιοπρεπής και αμοιβαία επωφελής συμφωνία θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί.
Τώρα, εναπόκειται στον λαό να σκεφθεί και να αποφασίσει για το μέλλον του, με την προσδοκία και την πίστη ότι ενδυναμώνοντας την κυβέρνησή του, νέες ευκαιρίες θα αναδυθούν για την χώρα του.
Μετάφραση από το The World The People
womaneveryday 