Tag Archives: Ψυχή

Υπήρχαν καθρέφτες στο σπίτι αλλά δεν κοιταζόμουν μέσα τους. Δεν ήθελα να δω αυτή την εκδοχή του εαυτού μου να με κοιτάζει. Αλλά, στο ψυχρό φως της μέρας, στους καθρέφτες των καταστημάτων, δεν μπορούσα να μην δω την αντανάκλασή μου … Continue reading →

Κανένα έγκλημα, σοβαρό, ειδεχθές και αποτρόπαιο, κατά την άποψή μου, δεν επιτρέπει, δικαιολογεί ή επιδέχεται θανατική ποινή. Κανένα. Η θανάτωση ενός χείριστου υποκειμένου, εξισώνει τον δικαστή και τον δήμιό του με αυτό. Επίσης άποψή μου, σχηματισμένη απ’ όσα γνωρίζω, είναι πως το σωφρονιστικό σύστημα … Continue reading →

Ανήκω στην -νεοδημιουργημένη;- κατηγορία των ανθρώπων που νοιώθουμε ανησυχία και απογοήτευση με την -εμφανιζόμενη ως- απάθεια των συνανθρώπων μας. Όποιος είναι πεπεισμένος για τις δυνάμεις και τις δυνατότητες τού ανθρώπου, ως ατόμου και ως κοινωνικού όντος, πιστεύω ότι νοιώθει όπως … Continue reading →

«Να είσαι ο εαυτός σου. Όλοι οι άλλοι είναι ήδη πιασμένοι. Όσκαρ Ουάιλντ Ο πραγματικός «εσύ» είναι το πρόσωπο που είσαι όταν δεν κοιτάει κανένας. Όταν όμως μπαίνουν άλλοι άνθρωποι στο κάδρο, τα πράγματα μπορεί να αλλλάξουν. Εσύ μπορεί να … Continue reading →

   Είναι πολλές μέρες που όταν προβληματίζομαι “τι να γράψω;”, “τι είναι σημαντικό;”, “ποιός ενδιαφέρεται και γιατί;”,  “τι έχω να προσθέσω σε όσα είναι προφανή αλλά δεν βλέπουν όλοι;”, “τι σημασία έχει ότι και να γράψω;” -τέτοια- και όταν ακούω ή διαβάζω … Continue reading →

   Κοίτα να δεις… (Αν και στο χωριό μου κάποιοι λένε “άκου να δεις”, που είναι ενδεικτικό της σύγχυσης αισθητηρίων που επικρατεί. Ακούνε για να δούνε, κοιτάνε για να φάνε, μυρίζονται τις ευκαιρίες και last but not least-στο χωριό μου πάντα-σκέφτονται … Continue reading →

Είναι καλά ή είναι κακά τα πράγματα; Μήπως είναι και τα δύο; Μήπως δεν μπορεί να είναι ένα απο τα δύο ή αναμιγνύονται αναγκαστικά σε όλες τις περιόδους τής ζωής μας; Όταν ανασαίνεις με ανακούφιση, έρχεται μια αναπάντεχη σφαλιάρα. Όταν … Continue reading →

                                                      Ένας πολεμιστής τού φωτός ξέρει πως μερικές στιγμές επαναλαμβάνονται. Συχνά βρίσκεται μπροστά σε προβλήματα και καταστάσεις που έχει ήδη αντιμετωπίσει. Τότε νοιώθει στενοχώρια και σκέφτεται πως είναι ανίκανος να κάνει προόδους στη ζωή του, αφού οι δύσκολες στιγμές παρουσιάζονται … Continue reading →

   Κάποια είδη ανθρώπων μπορούν να ορισθούν, να περιγραφούν απο την σχέση τους με τον καθρέφτη, πραγματικό ή θεωρητικό/φανταστικό. Πρώτος παράγοντας είναι τι βλέπουν όταν τον κοιτάνε και δεύτερος τι θέλουν να βλέπουν.    Οι τυπικοί νάρκισσοι (ονομασία για τις … Continue reading →

«Βάδιζε αφηρημένα στο δρόμο όταν, άξαφνα, το είδε. Ήταν ένα θεόρατο και όμορφο βουνό από χρυσάφι.    Ο ήλιος το έλουζε και η επιφάνειά του έστελνε πολύχρωμες ανταύγειες που το έκαναν να μοιάζει με διαστημικό αντικείμενο βγαλμένο απο ταινία του … Continue reading →

   Ένας άνθρωπος αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα. Δεν είναι συνηθισμένο, ούτε εύχεται κανένας να γίνει συνηθισμένο. Εξίσου ασυνήθιστη είναι η ψυχολογική συμμετοχή στο πένθος, που σημαίνει πως όλοι-όσοι είναι οι ‘‘όλοι’’- ανατριχιάζουν στη σκέψη πως υπό συνθήκες μπορούσαν να οδηγηθούν στην … Continue reading →