Φασισμός

Posted on Τρ 8 Μάι 2012by womaneveryday

Μεσημέρι Τρίτης 8.5.2012. Πατησίων κλειστή απο Δεριγνύ ως Αλεξάνδρας. Έξω απο την ΑΣΟΕΕ.

Είναι κλειστά ως την Αλεξάνδρας; (ερώτηση προς αστυνομικό που στέκεται στην ασπροκόκκινη ταινία) Ναι. Μου λέτε σας παρακαλώ τι συμβαίνει; Τα φιλαράκια του Τσίπρα είναι μέσα. Ποιοί;! Τα φιλαράκια του Τσίπρα και οι άλλοι τους βαράνε. Ποιοί τους βαράνε; ……….

Έξω απο το καφέ: ΧΑ ρε, μόνο η ΧΑ θα μας σώσει. (Το ΧΑ ΔΕΝ σημαίνει Χρηματιστήριο Αθηνών) Οι πεζοί περπατούν στο κλειστό κομμάτι του δρόμου. Οι μηχανές περνάνε. Τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία/τρόλεϋ όχι.

Πατησίων και Χέυδεν. Γιατί είναι κλειστός ο δρόμος; (ερώτηση σε αστυνομικό που στέκεται στην άλλη πλευρά των “συνόρων”) Είναι μαζεμένοι αυτοί με τα ρόπαλα απο τη μια πλευρά και μαλώνουν με τους άλλους απο την άλλη. Ποιοί; Οι αλλοδαποί. Ποιοί αυτοί που πουλάνε πράγματα; Ναι, κάθε μέρα το ίδιο γίνεται. Και τι κάνουν; Τους απειλούν οι άλλοι απο απέναντι και ήρθαν αυτοί με τα ρόπαλα για να τους υπερασπιστούν. Έγιναν φασαρίες; Πριν λίγο σπάσανε ένα φορτηγό. (Ένας άντρας που περνάει ρωτάει κι αυτός. Ακούω μήπως καταλάβω, καταλήξω.) Αν δεν βγει κυβέρνηση, δεν θα πάρουνε απόφαση. Ούτε και με την προηγούμενη, επειδή ήταν υπηρεσιακή, έβγαζαν απόφαση. Ας αποφασίσουν τι θα κάνουμε, λέει ο αστυνομικός.

Στον δρόμο καμμία “ύποπτη” κίνηση. Έξω απο την ΑΣΟΕΕ κανένα πλήθος. Άλλες φορές υπάρχει πλήθος. Οι πόρτες της σχολής ανοιχτές και στους δύο κάθετους δρόμους της Πατησίων . Μπαινοβγαίνει κόσμος, σπουδαστές. Την προηγούμενη φορά που είδα σύγκρουση, οι έγχρωμοι αλλοδαποί κάθονταν-κυριολεκτικά- στον προαύλιο της ΑΣΟΕΕ και οι ομάδες υπεράσπισης απειλούσαν-ποιούς;-με ξύλα. Άλλη φορά ολόλευκοι, εύσωμοι, μαυροφορεμένοι και με κράνος άντρες πετάγαν πέτρες.

Οι αλλοδαποί μικροπωλητές, στο Σύνταγμα, στην Ερμού, στην Φιλελλήνων, στην Πλάκα, στην Μαυροματαίων και στην Πατησίων, μαζεύουν τα εμπορεύματά τους όπως-όπως και τρέχουν όταν κάνει εφόδους η αστυνομία. Σε κανένα απο αυτά τα μέρη της Αθήνας δεν έχω δει να έχουν υπερασπιστές και “μπράβους”. Λένε, πως οι σπουδαστές της ΑΣΟΕΕ, κρατάνε τα εμπορεύματα και τα φυλάνε για λογαριασμό των αλλοδαπών όταν κάνει εφόδους η αστυνομία. Έχω δει μικροπωλητές (κουλουράδες και περιπτεράδες), να κάνουν το ίδιο σε γείτονές τους αλλοδαπούς που τους κυνηγάει η αστυνομία.

Οι υπερασπιστές δεν είναι υπερασπιστές. Οι αντίπαλοί τους, στους οποίους πετάνε πέτρες, δεν είναι αντίπαλοί τους. Κανένας δεν προστατεύει κανέναν. Ο αστυνομικός αισθάνεται στο στοιχείο του με τους ροπαλοφόρους. Οι ροπαλοφόροι είναι μεταξύ συμμάχων με την αστυνομία στα πέριξ. Η συμμετοχή στο κοινοβουλευτικό σύστημα, το επονομαζόμενο και δημοκρατία, απενοχοποιεί τον φασισμό. Όχι, δεν είναι κακόγουστο αστείο το 6,?%, ούτε οι 400+ χιλιάδες ψηφοφόροι. Όχι, δεν είναι φασίστες το 6,?%, ούτε οι 400+ χιλιάδες ψηφοφόροι, μόνο. Όχι, δεν είναι μονομερές το έγκλημα, όπως δεν ήταν ούτε εκείνο που την ποινή του εκτίουμε ως κράτος, δηλαδή η αδιαφορία, η αποχή απο την διαμαρτυρία, το “μακρυά απ’ τον κ… μου  κι όπου θέλει ας μπει”, το “δεν ανακατεύομαι, ας κάνουν ότι θέλουν”, το “δεν βλέπω, δεν μιλάω” ή το “ξέρω αλλά δεν μιλάω”. Όχι, δεν είναι αθώος όποιος είναι τόσο μικρόμυαλος, κοντόφθαλμος ή ανόητος ώστε να μην έχει την ικανότητα να διαβλέψει τις συνέπειες των πράξεών του και της ψήφου του. Προσοχή, στο αυγό του φιδιού που κλωσάνε… Δεν τίθεται θέμα “ενόχλησης“-όπως την χαρακτηρίζει ένα επιπόλαιο άρθρο που διάβασα. Θέμα τρόμου και ζοφερών προβλέψεων είναι. Ο φόβος δεν είναι ντροπή·είναι φασισμός. Ντροπή είναι τα sociopath υποκείμενα- αυτά που άλλοι διαταραγμένοι εξέλεξαν επειδή τους επιτρέπουν να ψηφίζουν- που νομιμοποιούνται να κάνουν χρήση του πολιτικού συστήματος. Αυτό δε το πολιτικό σύστημα επειδή δεν θέλει να βάλει όρια, όχι από δημοκρατικό ζήλο αλλά για να αφήσει περιθώρια παραβατικότητας για τους δικούς του, δεν ενοχοποιεί αυτά τα ανθρωποειδή.

«Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος», έγραφε ο Μάνος  Χατζηδάκης σε ένα άρθρο που διαδόθηκε χθες στο διαδίκτυο.

Εγώ φοβάμαι επιπλέον οτι θα περάσω τα όρια της λογοκρισίας. Γιατί λογοκρισία υπάρχει. Πραξη-κρισία δεν υπάρχει. Για την δημοκρατία, απλώς να αγωνιούμε.